try.fotkoblog.pl

Cześć. Znowu nie wiem, jak myśli ubrać w słowa. Znowu siedzę przed komputerem, starając się skleić najprostrze zdanie, i nie umiem. Fakt, że przez łzy mam średnią widoczność nie pomaga mi. 

Przepraszam Cię.. Wiem. Jestem suką. Złość i bezsilność mnie przykrywa i nie potrafię docenić przez to, jaki skarb miałam. Pierdolone błędne koło. Złość wywołuję strach, że Cię stracę na rzecz dziewczyny, która będzie bliżej Ciebie, będzie Cię lepiej rozumiała, bardziej wspierała. Będzie zwyczajnie lepsza ode mnie. Wiem, że takich są tysiące. Bo ja nie jestem dobra. Sam kiedyś powiedziałeś, że nie umiem wspierać. Najgorsze jest to, że chociaż powiedziałeś to w nerwach, i nie wiem, czy tak myślisz czy nie, ja wiem, że to jest prawda. Strach przysłania mi spojrzenie na świat i pcha do krzyków, awantur i kłotni. Tak cholernie chcę tego uniknąć. Bardzo. Myslałam, że dam radę, ale dzisiaj się przekonałam że moje myślenie na chuj się sprawdza. Wystarczyło jedno słówko o niej, jedna pierdolona wzmianka, a ja już zaczęłam szaleć z zazdrości. Przecież wiesz, jaka jestem. 

To prawda. Nie jestem Ciebie warta. To prawda. Bliżej Ciebie mieszka wiele dziewczyn, które potrafiłyby Cię naprawdę docenić. To boli, Adrian. Jesteś dla mnie najważniejszy. Oddałabym wszystko, żebyś tylko nie musiał cierpieć. I boli mnie świadomość, że to ja dostarczam Ci bólu. Przepraszam.. Naprawdę nie zasługuję na taki skarb jak Ty. 

Kocham Cię. Pamietaj, proszę.. 

A.